Categorie: Blog

Vaak worden mensen in de eerste tijd na het overlijden van een dierbare overladen met aandacht. Kaarten, telefoontjes, bezoekjes, berichtjes…

Laatst was ik zijdelings betrokken bij de uitvaart van een jonge vrouw. Voor haar familie schreef ik een gedicht over

“Dat kan ik niet.”Dat hoor ik mensen heel vaak zeggen, als ik hen vraag of ze tijdens de uitvaart van

Voor wie rent door de gangen van patiënt naar patiënt,de koffie en de vrije dagen aan de wilgen gehangen. Voor

Jou loslatenkan ik niet.Jou loslatenwil ik niet.Je zit in mijn lijf.Je bent me te lief. Ik houd je vast.Anders dan

Ik woon nog in hetzelfde huis.Ik lust nog steeds geen spruitjes.Ik draag dezelfde zwarte jas.Ik heb nog steeds die oorsuis.