Kon ik
jouw verdriet
in honderd stukjes knippen
dan gaf ik iedereen
een stukje
en hoefde jij het
niet alleen
te dragen
maar verdriet
laat zich niet
in stukjes knippen –
het wil zo groot zijn
als de liefde was:
alom aanwezig
voelbaar in alle vezels
jij draagt
je immense verdriet
en wij
wij zijn er
soms
met lege handen
zonder woorden
en soms
met een pannetje soep
of een bakkie troost