Tien kaarten liggen er voor me op het Hoekse strand. Met allemaal kreten uit de luchtvaartwereld. Ready for take-off, Doors may be opened, Breathe normally, Help yourself before you help others, etc. Aan mij de vraag om er één uit te kiezen die me raakt of aanspreekt. Zonder daar lang over na te denken kies ik Leave luggage behind. Ik weet niet precies waarom, maar de kaart trekt me aan.
Even later wandelen we verder. Ze vraagt me of ik iets over de kaart wil zeggen. Ik vertel over de momenten dat ik mijn zware tas bij de bagageband achterliet. Hoe heerlijk licht ik me daarna voelde. Net als nu, tijdens deze wandeling: zonder tas, zonder telefoon, zonder portemonnee, ik heb helemaal niks bij me en dat voelt fijn!
Mijn gedachten gaan terug naar de weken dat ik in Spanje de Camino liep, één van de routes naar Santiago de Compostella. Zelf vielen wij qua bepakking in de middenmoot, met zo’n 10 kg per persoon incl. water en eten. Op onze allereerste etappe, net voorbij de Frans-Spaanse grens, kwamen we een Nederlandse vrouw tegen die zo’n 20 kg met zich meezeulde. ’s Avonds in de herberg ontdekten we hoe dat kwam. Onder meer een gigantische beautycase en een föhn kwamen uit haar tas tevoorschijn. Na één dag lopen besefte ze ook zelf dat ze veel te veel had meegenomen en de volgende dag ging ze op zoek naar het dichtstbijzijnde postkantoor om het een en ander terug naar Nederland te sturen. Aan de andere kant van het spectrum waren er mede-pelgrims die ons zo ongeveer voorbij huppelden met hooguit een paar kilo op hun rug. Zij hadden zich weten te beperken tot het absoluut noodzakelijke: 1 stel extra kleding, een trui, slippers, een slaapzak, een tandenborstel, een poncho. Meer heb je niet nodig, toch? Nou ja… wij wilden ook graag een paar boeken lezen, foto’s maken, ’s avonds een jurkje aantrekken, ons afdrogen met een handdoek na het douchen, en voor de zekerheid namen we ook nog een lange broek en extra trui mee.
Hoe zwaar of licht bepakt wil je reizen? Wat wil je absoluut meenemen op jouw levensreis? En wat zou je liever achterlaten, om lichter te kunnen reizen?
De kaart die ik uitkoos raakt aan mijn verlangen naar lichtheid, naar lichtvoetigheid. En roept daarmee de vraag op: wat kan of wil ik loslaten? Zodat ik met meer plezier reis, met meer vertrouwen, met meer oog voor mijn omgeving? Ik weet ook wel dat ik niet de meest lichtvoetige persoon op aarde ben. Maar af en toe stilstaan bij deze vraag helpt me om onnodige zwaarte – zorgen, angsten, de worsteling met lastige keuzes, te groot verantwoordelijkheidsgevoel – te relativeren. Al pratend, al schrijvend, al wandelend, al sportend wordt mijn tas weer wat lichter. Leave luggage behind. Ik liet een onsje achter op het Hoekse strand. De wind nam het onmiddellijk mee.