Soms slaat mijn hoofd op hol
dan is het vol
met allerlei gedachten
met wat ik moet en wil
met lijstjes en met plannen
met ongegronde vrees
dan zoek ik in mezelf
ergens diep van binnen
naar helderheid en rust
dan wil ik afstand nemen
van alle woeligheid
en verlang ik naar de stilte
die mij terugbrengt bij mezelf
soms vind ik haar
maar vaker niet
dan lukt het mij maar niet
om af te remmen
los te laten
en tot rust te komen
dan raas ik door
met dat op hol geslagen hoofd
ik hoef alleen maar stil te staan
en aan mezelf te vragen
zoals een lieve ander ook zou doen:
hoe is het nu met jou?
en rustig te vertellen
wat ik voel en wat ik wil
en wat ik nodig heb
alleen eenvoudig luisteren
voorbij alle rumoer
want de stilte is nooit ver
niet daar en ooit
niet aan de overkant
maar heel dichtbij
in mijn adem
in mijn oren
in mijn buik en in mijn tenen
in mijn eigen hand en hart.