Stille zaterdag
als de weg naar Pasen
niet enkele dagen duurt
maar eindeloos lang
als het donker koppig is
en van geen wijken weet
als de stilte oorverdovend is
en blijft
en de hoop vervliegt
dan rest niets anders dan
wachten
wachten
wachten
volhouden
uithouden
doorgaan
wachten
volhouden
volhouden
wachten
wachten
wachten
wachten
– het duurt lang –
wachten
wachten
tot er
op een dag
onverwacht
een klein beetje beweging komt
in de zwaarte
– je weet niet wie of wat
het donker opentrok
voor jou een engel –
er komt een opening
een piepklein kijkgaatje
waardoor je het leven
de liefde
het licht
weer ziet.
Pasen
Altijd had ze zich aangepast
niet eens bewust
het ging vanzelf
ze wist precies wat anderen wilden
maar háár verlangen
lag begraven
onder angst en eenzaamheid.
Sinds lang had ze zich klein gemaakt
ze deugde niet ze was
te dik en dom en ga zo door
ze zag haar eigen schoonheid niet
want haar vertrouwen in zichzelf
was ooit
als een nachtkaars uitgegaan.
Vaak voelde zij zich schuldig
om wat er misging in haar leven
ze wist het wel
wat goed is en wat niet
ze wilde het wel anders
maar voelde zich gevangen
in een weerbarstig web.
Maar op een dag
komt er een piepklein barstje
in haar angst
flikkert het kaarsje van weleer
heel even op
beseft ze dat ze zelf
een keuze heeft.
Ze staat op
zet een eerste stap
en nog één
en nog één
Onzichtbaar nog
voor ons en iedereen
wankel nog en aarzelend
het is nog klein en makkelijk
te ontkennen
Zo klein kan Pasen zijn
klein en kwetsbaar
en onverwacht
krachtig