Ik heb me voorgenomen om in de komende tijd wekelijks over een bijbelverhaal te schrijven. Mijn streven is om het verhaal te verbinden met ervaringen uit mijn eigen leven in de hoop dat dit jou uitnodigt om zelf ook in de spiegel van het verhaal te kijken.
Gooi het eens over een andere boeg! (Johannes 21: 1-14)
De leerlingen van Jezus hebben een hele nacht gevist en niets gevangen. Een vruchteloze onderneming dus. Wat zullen ze balen. Maar op het moment dat ze de moed opgeven en terugvaren naar de oever, worden ze toegeroepen door iemand: “Werp het net eens aan de andere kant van het schip uit!” Hoewel ze niet weten wie hij is, doen ze wat hij zegt en ze vangen een enorme hoeveelheid vis.
Het verhaal doet mij denken aan mijn afgelopen moeizame jaren. Ik kampte al geruime tijd met een depressie en ondanks goede professionele hulp kwam ik daar niet vanaf. Ik worstelde en worstelde, zonder resultaat. Totdat bij mij (dankzij anderen!) het besef rijpte: misschien moet ik iets ánders doen, iets veranderen in mijn leven. Want:
Als ik blijf kijken zoals ik altijd heb gekeken,
blijf ik denken zoals ik altijd heb gedacht.
Als ik blijf denken zoals ik altijd heb gedacht,
blijf ik geloven zoals ik altijd heb geloofd.
Als ik blijf geloven zoals ik altijd heb geloofd,
blijf ik doen wat ik altijd heb gedaan.
Als ik blijf doen wat ik altijd heb gedaan,
blijft mij overkomen, wat mij altijd overkomt.
Maar als ik nu mijn ogen sluit
en mijn ware zelf voel van binnen
dan kom ik deze cirkel uit
en kan ik steeds opnieuw beginnen.
(schrijver onbekend)
Kortom, soms moet je het over een andere boeg gooien, wil je iets anders of iets nieuws bereiken. Ik besloot me ziek te melden en uit te gaan rusten. Met verrassend resultaat: ik knapte zienderogen op en herstelde in de daaropvolgende maanden. Zonder dat ik het overigens precies begrijp. Hoe kon rust dát doen wat medicatie en andere therapieën niet konden? Maar de leerlingen zullen hun enorme vangst evenmin begrepen hebben. Ze lijken echter niet op zoek naar een verklaring, ze vieren hun monstervangst liever met een goed ontbijt.
Wat zou jij graag anders willen in je leven? Welk verlangen leeft er in jou? Je kunt stil blijven wachten tot er iets gebeurt, maar zou je zelf ook niet een stapje in de goede richting kunnen zetten? Wat zou ‘het over een andere boeg gooien’ voor jou kunnen betekenen? Verander je iets in je manier van kijken, in je overtuigingen of in je gedrag?
Persoonlijk had ik, net als de leerlingen in het verhaal, de mensen om mij heen nodig om mij op nieuwe mogelijkheden te wijzen. Je kunt zelf zo vastzitten in je eigen ingesleten spoor, dat je niet goed in staat bent om überhaupt maar te zien hoe het anders kan. Anderen hebben een frisse blik en openen nieuwe perspectieven. Soms moesten ze praten als Brugman om mij uit mijn kokervisie te bevrijden. Het ging niet zo gemakkelijk als in dit bijbelverhaal. Anderzijds kost het me weinig moeite om in deze naasten, die mij op een nieuw spoor hebben gezet, de Opgestane te herkennen. Net als Hij zoekend naar nieuwe mogelijkheden om het leven ten volle (denk aan de barstensvolle netten) te leven.
Tot slot is er een flinke portie moed nodig om de eerste stap richting verandering te zetten. Want waar het bekende en vertrouwde heerlijk veilig is (zelfs als het je niet brengt waar je wilt zijn!), is het nieuwe en onbekende spannend. Ik heb er zelf een paar weken over gedaan om die moed te verzamelen. Een ander kost het misschien een paar uur of een paar maanden. We zijn nou eenmaal niet allemaal even moedig. Maar weet: als je eenmaal gesprongen hebt, is het engste al voorbij. Net als vroeger op de hoge duikplank: het heen-en-weer gedrentel, het twijfelen, het wachten zijn allemaal veel erger en enger dan de daadwerkelijke sprong. Ik wens je veel moed én lieve, wijze naasten toe!