Pinkstergedachten

Pinksteren is het feest van bezieling, geestdrift en enthousiasme. We vieren dat we de Geest krijgen, dat we begeesterd raken. Maar wat nou als je je helemaal niet bezield, geestdriftig of enthousiast voelt? Als de ‘spirit’ je ontbreekt en je je eerder uitgeblust dan vurig voelt? Hoe vier je dan Pinksteren?

Mij helpt het te beseffen dat Pinksteren een heel aards en concreet gebeuren is. Want hoewel de Geest misschien zweverig líjkt – het woord ‘geest’ roept in onze taal al snel de associatie op met spoken of andere vage, schimmige wezens – is zij dat absoluut niet. Ze verbindt zich met ons gewone dagelijkse leven, met ons doen en laten, met ons denken en spreken, met onze relaties, studie en werk. Net als de wind kun je haar niet zien; wat je wél ziet, is wat ze teweegbrengt. Paulus somt deze vruchten van de Geest op in één van zijn brieven: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Je kunt het ook omdraaien: waar liefde is, waar vreugde is, waar vrede is… dáár is de Geest actief. Dáár is God.

Pinksteren is dus verre van abstract of zweverig. Het gaat over hoe God en mens verbonden zijn met elkaar. Over een God die niet als een soort vage schim door de wereld doolt, maar die zich laat vinden in concrete, dagelijkse ervaringen. Ook als je niet enthousiast of geestdriftig bent, kun je zulke Geestrijke ervaringen opdoen. In het geduld waarmee je je matheid uithoudt. In de zachtmoedigheid waarmee je jezelf toespreekt wanneer je moe bent. In de vriendelijkheid van lieve mensen om je heen. En in de liefde waarmee anderen jou (en jij jezelf?!) accepteren zoals je bent, geestdriftig of niet.

Zo valt er, ook zonder geestdrift en enthousiasme, genoeg Geest te ontdekken in en om je heen. Geestrijke Pinksterdagen!

3 reacties

  1. Nee, Kees, zo bedoel ik het beslist niet ! Een buitenstaander constateert dar er “kracht van je uitgaat” en doet een beroep op jou als predikant. Van nature ben je betrokken en gebruik je je talenten ten dienste van anderen. Als er veel waardering is, kun je het best lang volhouden, maar op enig moment is de energie helemaal op. Dan heb je roofbouw op jezelf gepleegd. Dat moet je zien te voorkomen. Als je voor jezelf bedenkt dat er kracht van je uit MOET gaan, ben je m.i. niet op een natuurlijke manier bezig. Dat gaat vroeg of laat fout en de waardering blijft uit.

  2. Ik heb bijna 40 jaar bij het Christelijk onderwijs gewerkt. In die tijd heb ik veel werk gemaakt van mijn dagopeningen. Dat kostte veel tijd, maar het leverde ook veel op.
    Voor mijzelf, maar ook voor mijn leerlingen. Ik hoop van harte dat dat ook voor jou geldt en dat je geen roofbouw op jezelf pleegt. Predikant zijn betekent dat “er kracht van je uitgaat”. Daarom wens ik je veel Inspiratie èn waardering toe. Die van mij heb je in ieder geval !

    1. Nou Hans, dat weet ik niet hoor of “Predikant zijn betekent dat ‘er kracht van je uitgaat’. ” Is dat juist niet een valkuil, dat je denkt dat er kracht van je moet uitgaan, want anders faal je? Of bedoel je iets anders?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.