‘maar’ of ‘en’?

Vaak lees ik de rouwadvertenties in de krant. En opeens viel het me op: op één dag zag ik drie advertenties waarin verdriet en dankbaarheid tegenover elkaar werden geplaatst. Alsof het tegenpolen zijn.
“Verdrietig maar dankbaar voor …”
“Met groot verdriet, maar met dankbaarheid en bewondering voor …”
“Met veel verdriet in ons hart, maar ook dankbaar voor …”

In elke zin zou je ‘maar’ kunnen vervangen door ‘en’. Dan zet je verdriet en dankbaarheid niet tegenover maar náást elkaar. Wat veel meer recht doet aan de ervaring van nabestaanden. Want na een verlies kunnen er talloze gevoelens en gedachten tegelijk in je leven. Schrik, ongeloof, verslagenheid, verdriet, wanhoop, dankbaarheid, opluchting, liefde, hoop, angst, verwarring en nog veel meer. Je kunt tegelijkertijd verdrietig én dankbaar zijn. Of op hetzelfde moment opluchting én schrik ervaren.

Sterker nog, verdriet en dankbaarheid zijn als twee kanten van dezelfde medaille. Je bent bijvoorbeeld dankbaar voor zijn leven en tegelijk verdrietig omdat zijn leven ten einde gekomen is. Je voelt dankbaarheid voor haar liefde en tegelijk verdriet omdat je haar liefde mist.

De Libanese schrijver Kahlil Gibran verwoordt dit treffend in De Profeet:
“Je vreugde is je ongemaskerde verdriet. De bron waaruit je lach opwelt is dezelfde die maar al te vaak gevuld was met je tranen. (…) Kijk als je je verheugt diept in je hart en je zult ontdekken dat enkel wat verdriet berokkent, vreugde schenkt. Kijk als je verdriet hebt opnieuw in je hart en je zult zien dat je in werkelijkheid huilt om wat eens je grootste verrukking was”. Sommigen van jullie zeggen: ”vreugde is groter dan verdriet” en anderen: “nee, verdriet is groter”. Maar ík zeg je: “ze zijn onafscheidelijk”. Tezamen komen ze en als de een aanzit aan je tafel, bedenk dan dat de ander ligt te slapen op je bed. Ja, als de schalen van een weegschaal balanceer je tussen je vreugde en je verdriet.”

Daarom verbaast dat woordje ‘maar’ in rouwadvertenties mij. De meeste mensen zullen er niet over vallen. En uiteraard gaat het niet om dit ene woordje, maar om de intenties en om alle andere woorden. Maar (!) toch… als ik uitvaartverzorger zou zijn, zou ik voorstellen om ‘maar’ te vervangen door ‘en’. En zo ruimte creëren voor alle gevoelens naast elkaar, soms op één en hetzelfde moment.

(foto: pixabay)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.