Gisteren kocht ik vier kerstkaarten. Ik stuur weinig kerstkaarten, maar de enkele die ik verzend worden met zorg gekozen en geschreven. Voor elk van de kaarten – bestemming nog onbekend – schreef ik een korte tekst over kerst:
Als een kind
in moeders armen
klein en kwetsbaar
en veilig geborgen –
laat ons zo elkaar omarmen
met Kerst
en iedere dag.
Eén ster is genoeg
om op reis te gaan
met onbekende bestemming.
Eén mens,
één ontmoeting,
één woord
kan het begin zijn
van een weg
– wie weet waarheen –
in de goede richting.
“Laten we vrede sluiten, het is bijna Kerst!”
riep ze.
En meteen werd haar voorstel omarmd:
“Ik geef je een hand. Vrede?”
zei een ander.
Is vrede kinderspel?
In elk geval begint het klein,
met een goed idee
en een uitgestoken hand.
Laten we handen uitsteken en bruggen slaan,
niet alleen met Kerst,
maar alle dagen.
Heel even
schittert de wereld
vol glitters en lichtjes –
als ware er geen wanklank
geen donkere nacht.
Even… lang genoeg
om het vuur van hoop en verlangen
in onze harten
aan te wakkeren.
Hoop op deze wereld omgekeerd
stralend en nieuw.
Lieve Irene, mooie teksten om na te volgen, ook bij de Adventsviering voor ouderen
afgelopen zaterdag werd er geknuffeld en dat was een goed gevoel.
Ook wil ik jou en familie een mooie Kerst wensen en een goede jaarwisseling.
Heel veel beterschap gewenst, Ik denk en bid voor je⭐️🌲❤️
Wat mooi Irene, alle vier de moeite waard en een cadeautje om te otvangen!