In de komende maanden organiseer ik enkele gespreksavonden rondom het boekje ‘Opvoeden is gekkenwerk’ van Jos de Kock. Tot mijn verbazing zag ik dat ik de avonden in mijn agenda genoteerd had onder de titel ‘Geloven is gekkenwerk’. Een vergissing? Ja, maar misschien nog niet zo’n gekke. Het inspireerde me tot de volgende woorden:
Een beetje gek moet je wel zijn
om te geloven
in vrede voor iedereen,
in een wereld waarin elk mens tot haar recht komt.
Laat mij maar gek zijn en het geloven.
Een beetje gek moet je wel zijn
om te geloven
dat ieder mens van waarde is,
ook de moordenaar en de junk,
ook degene aan wie ik me mateloos erger.
Laat mij maar gek zijn en het geloven.
Een beetje gek moet je wel zijn
om te geloven
dat je geliefd bent.
Niet vanwege je prestaties en successen,
maar gewoon… omdat jij jij bent,
met al je grillen en grollen, kwetsbaar en feilbaar.
Laat mij maar gek zijn en het geloven.
Een beetje gek moet je wel zijn
om je vijand lief te hebben
en wie jou slaat de andere wang toe te keren,
om de minste te durven zijn
en te geloven dat de laatsten de eersten zijn.
Laat mij maar gek zijn en het geloven.
Een beetje gek moet je wel zijn
om te geloven
in een God die jou aankijkt
door de ogen van een vluchteling,
in een God die jou nodig heeft
en fluistert:
heb lief! heb lief! heb lief!
Laat mij maar gek zijn en liefhebben.
Soms is liefhebben ook afstand nemen…liefhebben gaat volgens mij over de ander én jezelf.
En wij hoeven geen God te zijn maar pogen ‘je naasten lief te hebben want hij is als jij’ is een antwoord op het appel dat we ervaren als we elkaar echt zien, althans dat geloof ik dan weer….
Irene wat een krachtig gedicht! Dank je wel💞
Ik ben God niet, dat is duidelijk, ik verbeeld me dat ook geen fractie van een seconde, want ik kan echt niet iedereen waarderen. Ik probeer dat, maar het lukt niet. Het beste dat ik kan doen is dan afstand nemen en geen contact zoeken.